Bugün ilham kaynaklarımdan birini kaybettim. O'na biz Suzi derdik.
Her ne kadar gazete haberlerinde yaşının 83 olduğu söylensede, aslında 89. cu yaşını geçen hafta kutlamıştı. Suzi ilk tanıdığım zamanlarda, tüm ailesini yitirmiş, hayata yalnız devam eden, bastonla bile zor yürüyen, görmüş geçirmiş, başarılı bir Türk kadınıydı. Birkaç yıl önce sağlığına dikkat etmeye başlamış, tekrar yaşam enerjisini yükseltecek etkinliklerin ve sosyal ortamların içinde olmaya başlamıştı. Bu enerji, O'na bastonu bıraktırmıştı ve sağlığının pozitif yönde ilerlemesini sağlıyordu. O'nun hayata bu şekilde tutunması bize ilham veriyordu. Ta ki kırmızı ışık ihlali ile bu sabah, bir kamyonla çarpışarak aramızdan ayrılana kadar.
Geriye sadece hepimizin yüreğinde kocaman bir düğüm bırakıp gitti.
Nur içinde yat Suzi, Seni Seviyoruz...
Heyyfi
- Posted using BlogPress from my iPad
Başınız sağolsun :(
YanıtlaSilÇok teşekkür ederim. Kaza bu sabah Konak yolunda olmuş. İzmir'den çok sevdiğim ve saygı duyduğum biriydi... Sevgilerimle...
YanıtlaSilbaşınız sağolsun,
YanıtlaSilsuzi nur içinde yatsın.
herşey için bir sebep gerek,
suzi'ninki de bir trafik kazası olmuş... yazık olmuş.
sevgiler
Çok teşekkür ederim Asortik. Ne kadar güzel ifade etmişsin, gerçekten herşey için bir sebep gerekiyor. Hassasiyetin için tekrar çok teşekkür ederim. Sevgilerimle...
YanıtlaSilher şeyin vakti,saati vardır ,onun azraili arabaymış,elden ne gelir ki.Başın sağı olsun ,Suzi aslında yaşıyoru sende,başka türlü nasıl öğrenirdik Suziyi.
YanıtlaSil