Çünkü şu sıralar dünyanın en tatlı telaşını yaşıyorum...
Yıllardır özlemini çektiğim, çok uzaklardan bana bakan parlak bir yıldız olduğuna inandığım bebeğim artık kollarımda...
Anne olma umutlarımın bittiği bir gün, "Hiç Doğmayacak Yavruma" diye başlayan bir mektup yazmıştım O'nun için... Bu mektup kızıma olan özlemimin en büyük çığlığıydı belki de...
Beni duydu ve geldi...
Hiç doğmayacağına inandığım, ama bana mucizelerle gelen kızıma çağrı olan bu mektup "İmza:Ben" kitabında da yer aldı...
Artık eskisi kadar sık olmayacaksa da buralardayım. Yüreğimin seçtiklerini kalemim yazacak tekrar...
En son, 3 şubatta yayınladığım Mucize-1 yazısının devamını birkaç gün içinde yayınlamış olmayı umuyorum...
Sevgilerimle...
- Posted using BlogPress from my iPad