Bugün, güzel birgün...
İlkokuldayken, 23 Nisan gelmeden önce heyecanı gelirdi. Öğretmenlerimiz hazırlıklar konusunda titizlenir, anneler siyah önlüklerimize takılan yakalarımızı ve kol manşetlerimizi kolalardı. Bileklerimizde bembeyaz ve güçlü dururlardı, bir asker gibi....
23 Nisan sabahı, minicik yüreklerimizde, kocaman heyecan ve gururla, bayram yerine giderdik. Damarlarımızdaki asil kandan, gurur duyar, bayrağımızı selamlardık.
Şimdi büyüdüm, yüzümde çizgiler oluştu, kalbime türlü türlü acılar, türlü türlü sevinçler iz bıraktı. Kolalı manşetlerim yok belki ama, aynı gurur ve heyecanı yaşıyorum yıllanmış kalbimde...
Bugün güzel birgün, bugün 23 Nisan.
Teşekkürler Atam...
- Posted using BlogPress from my iPad