Bir Kurbağa Hikayesi...

Genellikle küçük yada büyük bazı kararlar aldığımız dönemlerde, inancımızı kıranlar en sevdiklerimiz olabiliyor.
Şimdi bunların zamanı değil,
Herşey bitti bir o mu kaldı,
Bunlar boş işler... gibi.
Bununla ilgili bir kurbağa hikayesi anlatmak istiyorum.

Bir gün kurbağalar arasında, dik bir yokuşa tırmanma yarışması yapılacakmış. İki grup varmış. Birinci grup; yarışmacı kurbağalar, ikinci grup ise tezahürat yapan ahali kurbağalarmış. Yarış başlamış. Bütün yarışmacı kurbağalar sıçrayarak yokuşa doğru ilerlemeye başlamışlar. Fakat ahali kurbağalar, bir kurbağanın sıçrayarak yokuş tırmanamayacağı öğretisinde oldukları için, şöyle tezahürat etmeye başlamışlar: " Zavallılaaarrrr, başaramayacaklaaarrrrrr!!!" Bir süre sonra yarışmacı kurbağaların büyük bir kısmı yarışı devam ettirememişler. Azalan gruba tezahürat devam ediyormuş.
" Zavallılaaarrrr, başaramayacaklaaarrrrrr!!!" bir grup kurbağa yine dökülmeye başlamış. Artık çok azalan yarışmacı gruba aynı tezahürat devam ettiği için hepsi gücünü ve inancını kaybedip, yarışı bitirememişler. Sadece tek bir kurbağa kalmış. Ahali kurbağalar şaşkınlık içinde izliyormuş. Tek kalan kurbağa tepeye ulaşmak üzere. Soluklar tutulmuş. Şaşkınlıkları geçer geçmez tezahürat tüm şiddeti ile devam etmiş. " Zavallııııı, başaramayacaaaaakkk!!!" Veee son kalan kurbağa tepeye ulaşıp yarışı kazanmış. Herkes şaşkınlık içinde. Hemen yanına gidip bunu nasıl başardığını öğrenmek istemişler. Sormuşlar,
- Bunu nasıl başardın?
- .............
- Bunu nasıl başardın?
- ...........
Sonra anlamışlar ki şampiyon kurbağa duymuyormuş. İşitme engeli varmış.
İşte sır buymuş.
Belki hepimiz bazen işitmeyen kurbağa gibi olmalıyız.
Olmalıyız ki çevremizden gelen olumsuz tezahüratları duymayalım.
Gücümüzü ve enerjimizi, hedefimize tam odaklayabilelim:)
Sevgilerimle...
Heyyfi

- Posted using BlogPress from my iPad