Karadeniz'den Dönüş

Muhteşem bir rüyadan uyanmış gibiyim.
Evet, fiziksel olarak döndüm Ankara'ya fakat aklım hâlâ Karadeniz'de kaldı.
Biliyorum, tatilden de yazacağımı söylemiştim ama böyle bir imkan olmadığını tur başlayınca anladım. Sabahın erken saatlerinden akşama kadar yaylalara tırmanınca, otele döndüğümüzde sorsanız adımı bile söyleyecek halim kalmıyordu. Bildiğiniz gibi 1 Eylül'de sırt çantalarım, ben, eşim ve ablam Trabzon'a ulaştık.
Turda birlikte olacağımız diğer arkadaşlar, rehberimiz ve transferimizi sağlayacak kişi ile ilk buluşma gerçekleşti.
İlk tanışma, meraklı bakışlar, bütün bir hafta birlikte olunacak kişilerin doğal olarak birbirlerini ilk anlama dakikaları derken transfer aracına yerleştik.
İşte böyle mesafeli bakışmalar, hafif tebessümler ve beden dili kullanılarak selamlaşılıp, tanışılan bir tur başladı.
Biterken; hayatımın en özel haftalarından birini yaşadığım dostlarımdan, kucaklaşarak, telefonlar alınıp verilerek, bir sonraki tur organizasyonları planlanarak ayrıldık.
İşte şimdi yazımın tam bu bölümünde, klavyemdeki hangi harfleri cümlelere dönüştüreceğimi bilemiyorum.
Yaşadığım bu muhteşem haftayı siz dostlarıma nasıl özet bir şekilde aktarabileceğimi bilemiyorum.
Önce transferimizi sağlayan Salih'ten bahsedeyim.
Siz de belki Karadeniz fıkralarının hayali olduğunu düşünenlerden olabilirsiniz.
O fıkralar gerçekte yaşanıyor. Salih de bu fıkraların gerçek kahramanlarından.
O hesapsız, direkt, samimi halleri onu ailenizden biri yapıyor.
Artık ayrılıp Ankara'ya dönerken bir kardeşden ayrılır gibi sarıldım ona.
Salih, artık duyduğum her Karadeniz ezgisinde yüzümü gülümsetecek ve yanımdakiler neye güldüğümü sorduğunda da "Aklıma bir dost geldi de..." diyeceğim cümlelerin gizli kahramanı olacak.


Rehberimiz Murat.
Henüz 27 yaşında.
O sadece Ves Turizmin rehberi değil bence.
Bence kendi yaşındaki birçok kişiye sağlam karakteri, vizyonu, işini yaparken kendinden de kattığı değeri, ölçülü ve zekice yaptığı esprileri ile rehberlik edebilir.
Gittiğimiz her yerde, ailelerinden biri gelmiş gibi karşılıyor insanlar onu. İşte buna iletişim sanatı deniyor.
Onu tanıdığım için gerçekten kendimi çok şanslı hissediyorum.
Tekrar tura çıkacağım zaman Murat'ın rehberliğinde olması ilk önceliğim olacak.


Tur arkadaşlarımdan da bahsetmek istiyorum.
Elif ve Yasin. İzmir'den geliyorlar. Onları tanıdıkça, hayat enerjiniz artıyor. Bu çift bana aslında hayatın hiçbirşeyi kafaya takacak kadar ciddiye alınmaması gerektiğini ve ânı yaşamanın en önemli şey olduğunu hatırlattılar.
Onları çok sevdik.
Hep yakınınızda olmasını isteyeceğiniz dostlar onlar.


Kuzenler Funda ve Sevil.
Ben de kendimi onların fahri kuzenleri ilan ettim. Çünkü böyle kuzenlerim olması büyük bir mutluluk olurdu.
Funda ile aynı frekansta espri yazıp oynayabilme ortak özelliğimizi keşfettik. Sevil ise yanında iken kendinizi iyi ve huzurlu hissedeceğiniz direkt biri.


Aslan ailesi, kendi halinde çekirdek ailemizdi. Yaylaların en tepelerine bile
en küçük Aslan'ı taşıyabilme yeteneğine sahiptiler.
Hacer hanım ve Kandemir hocamız aynı anda, aynı model fotoğraf makinaları ile aynı kareleri çektiler. Tabii bunu hocamızın mütemadiyen yaptığı espri sağanağı eşliğinde yapıyorlardı:)
Veeee yine İzmir'den Belgin Hocamız. Çılgın, fotoğraf sanatına gönül vermiş, gayet teknolojik, tehlikeli hiçbir aksiyondan kaçınmayan bir gezgin.


İşte böyle bir gurupla birlikte olduğum için çok şanslı hissediyorum kendimi.
Şimdi gelelim turumuza.
İlk gün Borçka'ya gittik. Aralık Köyü'nde, Laperla Pansiyon'da kaldık. Ne hoş bir isim değil mi? İnsanın doğacak çocuğuna bile isim olarak düşünebileceği tınıda. Ama tını sizi yanıltmasın. Anlamı lahana kesme tahtası:)
Macahel yaylasına çıkarken ablamın bize dönüp, "Ah keşke şimdi Carmina Burana çalıyor olsaydı, bu muhteşem manzarada iyi giderdi" demesinin ardından birkaç dakika geçmedi ki aracımızda bir türkü çalmaya başladı. Tabiki Salih'in seçimiydi bu:)
Türküde şöyle diyordu;
Oyna dik oyna,
Kollar çıbık olacak,
Horonla oynayanlar
Daha dik oynayacak... şeklinde bir Karadeniz türküsüydü bu.
Ablam Carmina Burana beklerken duyduğu bu çıbık kollu türkü ilk önceleri onu pek memnun etmedi.
İkinci gün tempo tutmaya başladı.
Üçüncü gün, ablam dönünce Karadeniz türküleri dinlemenin planlarını yapıyordu:)
Şaka bir yana Karadeniz'in büyüsü içinizde kocaman bir yer kaplıyor.














Borçka, Macahel, Şavşat, Batum, Ayder, Uzungöl, Sümela, birçok yayla, şelale ve insanı hayretlere düşüren muhteşem doğa...
Hücrelerimin tazelendiği, zihnimin dinginleştiği ve kelimelerle ifade etmemin çok zor olduğu rengarenk duyguların ruhumu sardığı muhteşem bir haftaydı.
Tatil anlayışınız her ne olursa olsun, eğer gitmediyseniz mutlaka Doğu Karadeniz turlarından birine katılın.
Verebileceğim tek garanti, bu tatilden asla aynı kişi olarak dönmeyecek olmanızdır.
Eşimle aldığımız karar her sene bir kez de olsa Karadeniz tazelenmesi yaşamak.
Çok sevdim.
Çok etkilendim.
Tazelendim.





Çok teşekkürler Murat, Salih ve tüm grup arkadaşlarım.
Artık her sene Karadeniz beni çağırıyor olacak.
Biliyorsunuz yazılarımı bitirirken gelenek olarak tekrar gittiğimde götüreceğim 3 şeyi söylerdim.
Bu geleneği bu yazıda bozmam gerekecek. Çünkü eğer Karadeniz'e gidiyorsanız herşey zaten doğal ortamında fazlasıyla var.
Tekrar Karadeniz'e gittiğimde yanımda götürmeyeceğim 3 şey:
1- Gereksiz yere kendime yük ettiğim telaşelerim,
2- Önyargılarım,
3- Topuklu ayakkabılarım.
Daha önce söz verdiğim gibi bir sonraki yazımda fotoğraf albümlerimden Paris yansıyacak.
Sevgilerimle...

Heyyfi

Posted using BlogPress from my iPad