SON NOKTA...

Küçük kız ağlamaktan kızarmış gözlerle koşarak eve gelmiş, kendini camın hemen kenarındaki koltuğa atmıştı. Annesi telaşla neler olduğunu anlamaya ve kızını sakinleştirmeye çalışıyordu.


"Kızım biraz sakin ol, ne oldu anlatsana bana..."
Kız hıçkırarak ağlıyor, bir yandan da kelimeleri biraraya getirmeye çalışıyordu.
"Sinem var ya..."
"Evet, sıra arkadaşın değil mi?"
Küçük kız, ani bir çeviklikle hızla uzandığı kanepeden kalkmış, annesinin yaptığı çok önemli bir hatayı düzeltmek istercesine gözlerindeki yaşı hızlı ve sert hareketlerle silip, ağlamasına ara vermişti.
"Hayır anne, Sinem benim sadece sıra arkadaşım değil, en yakın arkadaşım aynı zamanda..."
Annesi kızının bu sinirli ama sevimli hallerine gülmek istese de ciddiyetini korur görünerek sormuştu: "Eee ne olmuş Sinem'e?"
Kız ağlamasına kaldığı yerden devam ederek: "Ankara'ya taşınıyorlarmış, o gidince ben çok yalnız kalacağım."
Annesi 9 yaşındaki kızının çok acı çektiğini görüyor ve onu teselli etmek istiyordu. Kızının çektiği acı, küçük omuzlarına ağır geliyordu belli ki...
"Biraz konuşalım mı seninle?" dedi annesi şefkatle.
Küçük kız yüzünü yastığa gömmüş, hem hıçkırarak ağlıyor hem de annesinin ne söyleyeceğini merak ediyordu.
Yavaş haraketlerle yerinden kalktı ve annesine kıpkırmızı gözlerle bakmaya başladı.
"Bak kızım" dedi annesi, "hani dil bilgisi dersinde öğrendiniz ya geçenlerde, cümlenin sonuna nokta konur."
Küçük kız, ağlamayı unutmuş, annesini şaşkınlıkla dinliyordu.
"Evet, ne ilgisi var şimdi dil bilgisi dersinin Sinem'le?"
"Cümle sonuna konulan nokta, aslında yeni bir cümlenin başlayacağını gösterir. Cümleleri anlamlı kılan da içinde kullanılan noktalama işaretleridir. Hayatta da böyledir benim küçük kızım. Bir cümle gibi. Başımıza gelen her olay bir noktalama işareti gibidir. Hayatımızı anlamlı kılar ve yön verir. Sinem'in Ankara'ya taşınıyor olması, sadece bir nokta hayatında. Tatillerde gelecekler, belki biz de Ankara'ya gittiğimizde onları ziyaret ederiz. Şimdi senin için hayatında yeni bir cümle başlayacak. Zamanla tanıyıp, çok seveceğin yeni arkadaşların olacak. Hem unutma, yeni bir cümlenin başlaması, bir önceki cümleyi yok etmez öyle değil mi?"
Kızının biraz daha sakinleştiğini gören anne mutluluk ve şefkatle küçük kızına sarıldı. Sonra kendi hayatını düşündü. Ne çok noktalar vardı hayatında. Kızına henüz anlatmadığı ama vakti geldiğinde kendisi gibi kızının da öğreneceği bir nokta daha vardı. Bu işaret, kızının babasıyla olan ilişkisinin sonunda da vardı...
Sonu gelen bir kitap gibi...
Bitmek gibi...
Gitmek gibi...
Son nokta gibi...

Sevgilerimle...
Heyyfi...

- Posted using BlogPress from my iPad