FOTOĞRAF ALBÜMLERİMDEN- DUBROVNİK

Dubrovnik'i anlatmaya başlamadan önce, başınızın tam üzerinde duran, içi sürekli değişen ve bizim düşünebildiklerimizle sınırlı kalan, belki de bize en özel şey olan "hayal baloncuğunuza" bir süre karışacağım izninizle. Çünkü Dubrovnik'i sadece gördüklerimle değil, hissettiklerimle de paylaşmak isterim.
Şimdi hayal baloncuğunuza, kocaman yemyeşil gözleri olan, uzun boylu, bakanı tekrar tekrar dönüp baktıracak kadar güzel, alımlı, mağrur, güçlü duruşu her daim onunla yaşayacak gibi görünen bir kadın yerleştirin.
Gerektiğinde konuşan, gerektiğinde gülen, hiç beklemediğiniz bir anda, çok zekice espriler yapan ve sizi bu davranışıyla şaşkınlık içinde bırakan, geçmişten gelen ürkek bakışları, bir anda yumuşak ama bir o kadar da güçlü bakışlara dönüşebilen, aynı zamanda sevgi ile dolu olduğunu, ancak birkaç cümlesinin peşinden anladığınız, sanki yıllardır tanıdığınız ve yanında huzurlu hissettiğiniz yabancı bir kadın...
İşte Dubrovnik bir kadın olsaydı böyle bir kadın olurdu.
Şehir, daha siz havaalanından merkeze doğru ilerlerken, gizli gizli göz kırpıyor. Sanki yıllardır sizi bekliyormuş gibi hissettirip, sizi özlemle kucaklıyor. Sanki şehir size "nerelerde kaldın, hep senin gelmeni bekliyorduk" der gibi bakıyor ve hissettiriyor. Karşılaştığımız herkes o kadar güler yüzlü ve yardımseverdi ki, çok etkilendik.


Çok ama çok güzel bir şehir. Bu güzelliğinin farkında olmakla birlikte, bir o kadar da mütevazı. Eski şehir (Grad-Old Town) denilen bir bölgesi var. Çok değil, yaklaşık 21 yıl önce oralarda çok bombalar patlamış ve çok acılar yaşanmış. Sonra iyileştirmişler hep bir elden yaralarını. Sanırım bu yüzden kadının iri yeşil gözleri, geçmişe dönük ürkek, bugüne dair de güçlü bakıyor.


Eski şehir bölgesini gezerken, konusu ortaçağda geçen bir masal kitabının sayfaları içinde dolaşıyor gibisiniz.





Yılın son günü meydandaki kutlamalara katıldık. Sıcak şaraplarımızı içtik.
Muhteşem havai fişek gösterileri, konserler ve tabi Hırvatça 10'dan geriye doğru sayım :))


Bir ara kendimi Taksim meydanında sandım, çünkü meydanda her yerden Türkçe konuşmalar duyuluyordu. Çok fazla Türk vardı.
Hırvat kızlar yeni yıl için gece kıyafetlerini giymişti. Çok ilginç bir durum vardı yalnız, hepsi minicik dar etek ve altında kırmızı, mavi ve çeşitli renklerde çok yüksek topuklu ayakkabılar giyiyordu. Saat ilerledikçe, meydanda neredeyse iki tür insan grubu vardı. İlki, üstüste giyinmiş, spor ayakkabılı ve rahat kıyafetli Türk vatandaşları, diğer grup da, upuzun, sütun bacaklı, kısa etekli Hırvat kızlar. İnanın, bir çorap reklamı bile bu kadar bacağı bir araya getiremezdi. Her yerde onlar vardı. Meydanın her yeri onlarla kaplıydı. Bir süre sonra meydanda sadece muhteşem bacaklar yürüyordu.
Dubrovnik'te obez insana hemen hemen rastlamadım. Bu sadece benim gözlemim, herhangi bir bilgiye yada araştırmaya dayalı değil.
Bizim memlekette bolca bulunan bazı şeyler oraya henüz ulaşmamış. Ulaştığında da modern(!) yaşamın getirdiği bir çok şeye sahip olacaklar. Bunların başında da obezite gelecek sanırım.
Öncelikle burada her yer hastanelerle dolu değil. Gördüğümüz hastane de bomboştu zaten. Öyle insan kuyrukları falan yok.
"Fast-Food" gıda satan yerler hemen hemen hiç görmedik. En fazla pizzacılar var.
Büyük büyük, içine girince farkında bile olmadan bir sürü para harcayabileceğiniz ve üst katına çıkıp fast food yemek yiyebileceğiniz kocaman AVM'ler yok. Sadece içinde birkaç dükkanın olduğu, işi olanın girip işini halledip çıkacağı küçük alış-veriş merkezleri var.
Şehir yamaçlarda kurulmuş olduğu için, insanlar evlerine yürüyerek ve merdiven çıkarak gidiyorlar.
Marketler çok ilginç geldi. Girdiğimiz her marketin yaklaşık %40'ı sağlıklı yiyecekler reyonundan oluşuyor. En önemlisi de, marketlere çocuklarınızla girdiğinizde, "3 al, 2 öde" cinsinden promosyonlu, her tarafa yerleştirilmiş olabildiğince sağlıksız ürünler yok. Varsa da çok az.
Şimdi böyle bir yaşam şeklinde obez, sağlıksız insan oluşmuyor doğal olarak.
Sonuç olarak da çok sayıda hastaneye ihtiyaç duymuyorlar.
Çok uzun oldu biliyorum ama, Dubrovnik'e gidip de duvar turu yapmadan sakın dönmeyin. Eski şehri kalenin duvarlarından geziyorsunuz. Muhteşemdi. Bir şehir nasıl böyle korunabilmiş inanılır gibi değil.


İnsanlar o kadar güler yüzlü ki, sizde sürekli gülmek istiyorsunuz.
Bahsetmeden geçemeyeceğim ve yolunuz düştüğünde mutlaka yapın diyebileceğim şeylerden biri de, şehrin en yukarısına çıktığınız teleferik turu.


Muhteşemdi. Oralara kadar çıkmışken de yemeğimizi burada yiyelim dedik. İddialarına göre, burası Adriyatik'in en güzel manzaralı restoranıymış.


Bu arada biz Dubrovnik'e kışın gittiğimiz için, bu döneme ait gözlemlerimi paylaştım. Yazın herşey farklı oluyorsa, ben daha o konuya gelmedim:))
Demem o ki dostlar, Dubrovnik beni çok etkiledi.
Hayata dair çok dersler çıkarıp, tazelenmiş ve hayata tekrar yenilenmiş olarak döndüm.
Tekrar Dubrovnik'e gidecek olsam yanımda götüreceğim 3 şey:
1- Hırvat kızlar için, gece kıyafeti alternatifleri olan bir moda dergisi,
2- Bolca simit (O kadar çok Türk var ki, küçük bir servet edinirsiniz bayramlarda :) ),
3- "Tarihini Çok İyi Korumuş Şehir" Oscar heykelciği...
Bir sonraki "Fotoğraf Albümlerimden" yazıma Meksika yansıyacak.
Sevgilerimle...
Heyyfi...

- Posted using BlogPress from my iPad