Elbet Bir Gün...

Bir gün O'nu göreceğimi biliyorum.
O, bir yerlerde beni bekliyor.
Bir gün, dünyanın herhangi bir köşesinde, belki de oturduğum evin hemen karşısındaki caddede.
Belki de internette görüp vurulacağım ona.
Ve onu ilk gördüğümde diyeceğim ki, "seni yıllardr aradım, her gördüğüm benzerinde hemen dokunup sen misin diye anlamaya çalıştım. Ama biliyormusun, sen olmayanları hemen hissettim ve arkamı dönüp gittim".
O henüz hayatıma girmedi ama ben onu arıyorum.
O ne mi?
O, elinize aldığınızda ve salladığınızda, dökülen kar taneleri arasında bir evin olduğu kar küresi.


Benim olmasını istediğim, hem de en çok istediğim şey.
Hayalimdeki kar küresini bulduğumda onu elime alıp, karlarını yağdırıp, içine baktığımda anlayacağımı biliyorum.
Onu gördüğüm an tanırım.
Ama hâlâ bulamadım.
Öyle bir kar kürem olduğunda saatlerce onu seyredip, içimdeki dünyaya dalıp, iyi hissedeceğim.
Diyeceksiniz ki, hele bir de yeni yıl gelirken "ortalık bu kürelerden geçilmiyor, sen hâlâ bulamadın mı?"
Bulamadım. Biliyorum etrafta onlardan çok var.
Ama O'nu bulamadım.
Genellikle içlerinde basit basit objeler var, ya da bir hikaye yok. Benim küremin içinde kendi hikayemi bulmalıyım. İçindekiler minicik oyuncaklar gibi değil de, benim hayal baloncuğumun içi gibi olmalı.
Benim için çok önemli bu kar küresi.
İnanın gelinliğimi bile araştırırken bu kadar seçici değildim.
Neredeysen gel ve beni bul sevgili kar kürem. Odamdaki yerin bile hazır.
Bu yıl sanki seni görecekmişim gibi geliyor.
Görüp de "işte buradasın, seni çok bekledim" diyeceğim gün çok yakın sanki... :)
Sevgilerimle...
Heyyfi...
- Posted using BlogPress from my iPad